Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Σκιές" του Σάββα Καλιοντζή

"Σκιές" του Σάββα Καλιοντζή

Ο συγγραφέας Σάββας Καλιοντζής μιλάει στο all4fun για το καινούριο μυθιστόρημα "Σκιές" και για πολλά ακόμα...
 
"Οι αισθήσεις είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Φανταστείτε, κάποιον, να γεννηθεί δίχως να ακούει, να βλέπει, να αγγίζει, να οσφραίνεται και να γεύεται. Μπορεί αυτό το πλάσμα να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο, να αγαπήσει, να μισήσει, να αναπτύξει συναισθήματα αλλά και φόβους. Φυσικά και όχι!"Foto Kaliontzis 1
 
Έχουμε στα χέρια μας τη δεύτερη προσωπική συγγραφική απόπειρα. Τι σας ώθησε αυτή τη φορά σε αυτήν την περιπέτεια;
 
Είχα μία ενδόμυχη επιθυμία να γράψω ένα βιβλίο που ταυτόχρονα θα ήταν: πρωτότυπο, ποιοτικό και εμπορεύσιμο. Πρωτότυπο  όσο αφορά το θέμα του, ποιοτικό ώστε να προσφέρει και να ψυχαγωγεί, και εμπορεύσιμο διότι, κακά τα ψέμματα, οι πωλήσεις σφραγίζουν την επιτυχία. Πιστεύω ότι οι ΣΚΙΕΣ, ως βιβλίο μυστηρίου-θρίλερ, θα ανταποκριθούν στα παραπάνω.  
 
«Δωδέκατη Οκτωβρίου»: Πόση η αλήθεια και πόση η μυθοπλασία σε αυτό το διήγημα;
 
Σε κάθε μυθοπλασία κρύβεται και κάποια αλήθεια. Και πιστεύω ότι από την αλήθεια ξεκινάμε για να καταλήξουμε στη μυθοπλασία. Στο συγκεκριμένο διήγημα παρακολουθούμε τις σκέψεις του ήρωα, τα συναισθήματά του, τους φόβους του, τις επιθυμίες του, και συγχρόνως βλέπουμε τα όσα μεταφυσικά του συμβαίνουν. Από την μία, λοιπόν, ο εσωτερικός κόσμος που είναι σε όλους μας γνωστός και αληθινός και από την άλλη το παράξενο που μοιάζει με παραμύθι, αλλά που ευχόμαστε να μην μας συναντήσει ποτέ! 
 
«Το παλιό αρχοντικό»: Ατμόσφαιρα παλιακή, σχέσεις ανθρώπινες και νέες. Τι προκάλεσε αυτό το αφήγημα;
 
Το παρελθόν συγκινεί πάντοτε. Έχει μια γεύση γλυκόπικρη και είναι η μήτρα των παραδόσεων. Παραδόσεις οι οποίες καθορίζουν την ταυτότητά μας και δημιουργούν πιστεύω και δεισιδαιμονίες. Με την σειρά τους, οι δεισιδαιμονίες, έρχονται και κατευθύνουν τον νου μας. Αυτό, δεν προκαλεί πάντοτε σοβαρά προβλήματα. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι δεισιδαιμονίες αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Με το «παλιό αρχοντικό», λοιπόν, θέλω να δείξω την μετάβαση από το ονειρικό στο πραγματικό.  
 
«Επίσκεψη κατ’ οίκον»: Η εκκλησία, ο ιερέας και η μυρωδιά, ένα παιχνίδι του πραγματικού και του φανταστικού;
 
Από τη θρησκεία προέρχονται οι ισχυρότερες παραδόσεις. Και στη θρησκεία εμπλέκεται, κατά κόρον, το υπερφυσικό με το φυσικό. Ο ήρωας της ιστορίας, ο ιερέας, καλείται να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο, ότι επί χρόνια πολεμούσε σε θεωρητικό επίπεδο. Μόνος του, πλέον, δίχως κάποια προστασία από τον δημιουργό του, πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δείξει το ψυχικό του σθένος. Στην πορεία του ανθρώπου, από την πρωτόγονη εποχή  έως σήμερα, πάντοτε υπήρχε το πραγματικό και το φανταστικό. Το πραγματικό ήταν το απτό, εκείνο δηλαδή που ο άνθρωπος, σύμφωνα με τις δυνατότητές του  αντιλαμβανόταν και εξηγούσε. Το φανταστικό ήταν εκείνο, το οποίο δεν είχε συναντήσει ποτέ, δεν το γνώριζε και πίστευε ότι δεν υπάρχει. Το φανταστικό, λοιπόν, ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει πραγματικό, αρκεί οι περιστάσεις να το επιτρέψουν.
 
«Ο ζητιάνος»: Τι επακόλουθα θα μπορούσε να ‘χει ένας φόνος στους δράστες;
 
Η ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων σε οργανωμένες κοινωνίες, απαιτεί τη συμμόρφωση σε κοινούς, αποδεκτούς κανόνες και τον σεβασμό της ζωής και της προσωπικότητας των άλλων. Ένας φόνος είναι πάντα η χειρότερη πράξη και παραβίαση όλων των προαναφερθέντων. Όταν, μάλιστα, ο φόνος, έρχεται για να καλύψει άλλα λάθη και μάλιστα λάθη του λεγομένου ηθικού κώδικα, τότε ο δράστης παύει να φαίνεται ως ανθρώπινο ον στα μάτια της κοινωνίας. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας βρίσκονται απέναντι σε ένα τρομακτικό δίλημμα: Να δυσφημιστούν κοινωνικά και να προκαλέσουν ένα ντόμινο πολιτικών και  αρνητικά οικονομικών εξελίξεων ή να σκοτώσουν και να θάψουν μαζί με το πτώμα και το σκάνδαλο. Η απόφαση αυτή πρέπει να παρθεί σε χρόνο μηδέν, και χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάθε επιλογή έχει το δικό της κόστος και τις συνέπειές της, κρυφές ή φανερές.
10313319 746281475393095 2267483741274969130 n 
Στον πρόλογο μιλάτε για τις αισθήσεις. Ένα θέμα πολύπλοκο, που ο καθένας το βλέπει από διαφορετική πλευρά. Ποια είναι η δική σας θέση;
 
Οι αισθήσεις είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Φανταστείτε, κάποιον, να γεννηθεί δίχως να ακούει, να βλέπει, να αγγίζει, να οσφραίνεται και να γεύεται. Μπορεί αυτό το πλάσμα να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο, να αγαπήσει, να μισήσει, να αναπτύξει συναισθήματα αλλά και φόβους. Φυσικά και όχι! Από την στιγμή που δεν μπορεί να γνωρίσει τίποτε από το περιβάλλον του, δεν μπορεί και να αποκτήσει ότι οι υπόλοιποι. Θα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που θα αναπνέει, θα τρώει, θα κοιμάται, ανήμπορος να εξυπηρετήσει την παραμικρή σωματική του ανάγκη. Θα είναι ένα κενό, λευκό χαρτί.  Οι αισθήσεις είναι υπεύθυνες για την ολοκλήρωση του όντως που ονομάζεται «άνθρωπος»! Για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι ο δέκτης που δέχεται τα σήματα από τους άλλους πομπούς.    
 
Το πραγματικό μπερδεύεται με το φανταστικό σε όλα τα διηγήματα, άρα σας βασανίζει. Γιατί;
 
Δεν μπορώ να πω ότι με βασανίζει. Βασανίζει, όμως πολλούς, οπότε θεώρησα ωφέλιμο να αναφερθώ σε τούτη τη σχέση  και να την καταστήσω θεμέλιο λίθο του βιβλίου. Οι άνθρωποι, λόγω των διαφόρων παραδόσεων, περί άλλων παράλληλων κόσμων, συγκινούνται ιδιαίτερα με τη σχέση αυτή. Άλλωστε, τα θρίλερ, πρέπει να έχουν αυτή την εμπλοκή μέσα τους.
 
Λένε, πως για να γίνεις συγγραφέας, πρέπει να είσαι πρώτα αναγνώστης. Εσείς διαβάζετε; 
 
Φυσικά και διαβάζω! Για κάποιον που φιλοδοξεί να γράψει είναι απαραίτητο. Μέσα από την ανάγνωση θα διακρίνει το ύφος, τον τρόπο, την τεχνική του εκάστοτε συγγραφέα και θα πάρει και ο ίδιος ιδέες τις οποίες θα τις ενσωματώσει, λίγο ή πολύ, στον δικό του τρόπο γραφής. Χρειάζεται, βέβαια, και προσοχή, ώστε να μην ολισθήσει σε αντιγραφές.
 
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
 
Διαβάζω πολλούς και πολλά είδη λογοτεχνίας. Όσο αφορά τα θρίλερ, προτιμώ τους: Γκράχαμ Μάστερτον, Ντιν Κουντς, Στέφεν Κινγκ. Αναφέρω ξένους συγγραφείς, διότι στην Ελλάδα το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, δυστυχώς, δεν έχει «δυνατούς» αντιπροσώπους.
 
Τι να περιμένουμε για τη συνέχεια;
 
Αυτή την εποχή γράφω ένα δεύτερο βιβλίο με παράξενες ιστορίες και συγχρόνως ένα ευθυμογράφημα. Μία κωμωδία, δηλαδή, που σατιρίζει πολλά κακά της κοινωνίας μας. Ο καιρός θα δείξει ποιο από τα δύο θα δει πρώτο το φως της δημοσιότητας.
 
Να ευχηθούμε καλή επιτυχία και αναμένουμε το επόμενο βήμα του συγγραφέα...
 
Πληροφορίες για το βιβλίο "Σκιές" θα βρείτε στο παρακάτω σύνδεσμο:
 
Μπορείτε να επισκεφτείτε και την σελίδα της Άνεμος εκδοτική:
 
Της Αλεξίας Βλάρα, 6-7-2014

http://www.all4fun.gr/fun/books/8896--qq-.html

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

  «Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις,   προσπαθεί μονίμως να υπερβεί   τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.