Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ CESARIA EVORA-Σπάνιο φωτογραφικό της Μάρως Κουρή


ΣΠΑΝΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
ΜΑΡΩΣ ΚΟΥΡΗ
ΑΠΟ ΤΟ CABO VERDE ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΞΥΠΟΛΗΤΗΣ ΝΤΙΒΑΣ
ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ

ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ CESARIA EVORA

18 KAI 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΣΤΟ GAZI LIVE



Στο μελωδικό αρχιπέλαγος του Κάπο Βέρντε παρέα με την Σεζάρια Έβορα

Κείμενο & φωτογραφίες: Μάρω Κουρή

Στην προβολή φωτογραφιών της Φωτορεπόρτερ Μάρως Κουρή θα ταξιδέψουμε στους πέτρινους, άνυδρους αμμόλοφους, στα κύματα του ωκεανού που γλύφουν τους πρόποδες των κόκκινων ηφαιστειακών βουνών, στα ηλιόλουστα μποστάνια από ζαχαρότευτλα και μπανανιές, στο ζεστό κλίμα ενός λαού που ερωτεύεται, κολυμπά και χορεύει. Εκεί, όπου μας ταξιδεύει και η Σεζάρια Έβορα με τα παραδοσιακά μόρνας της, την μουσική του τόπου της, ένα σύμπλεγμα των ηφαιστειογενών νησιών κάτω από τον τροπικό του Καρκίνου. Στο Πράσινο Ακρωτήρι των δέκα νησιών. Τα οχτώ από αυτά, ερήμωσαν, στα μέσα του εικοστού αιώνα, εξαιτίας της λειψυδρίας. Οι Καπβερντιανοί μετανάστευσαν στην Αμερική, τη Πορτογαλία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο. Όσοι έμειναν, ψαρεύουν και ασχολούνται με τον αυξανόμενο τουρισμό, ξενυχτάνε χορεύοντας και την αυγή κολυμπάνε στα γαλάζια νερά του Ατλαντικού πριν ξεκινήσουν τις εργασίες τους.
Ο θεσμός του γάμου είναι παραδοσιακά ανύπαρκτος. Πολλά παιδιά γεννιούνται από διαφορετικούς γονείς, που τα μεγαλώνουν με περίσσια φροντίδα και στοργή. Τα αγόρια παίζουν μπάλα στην παραλία, ή ψαρεύουν, τα κορίτσια πλέκουν τα μαλλιά τους και παίζουν σχοινάκι. Στους Καπβερντιανούς αρέσει να διαβάζουν, πηγαίνουν στο θέατρο, χορεύουν καποέιρα μα πάνω απ’ όλα αγαπάνε τη μουσική. Όπου κι αν σταθούν, η ψυχή και το σώμα τους λικνίζονται στους ρυθμούς της ντόπιας μουσικής τους, κολαδέρα και μόρνα. Κολαδέρα που είναι η δική τους σάμπα και μόρνα που ειναι μελαγχολική σαν το φάντο, για να χορεύεις αγκαλιά με το ταίρι σου.
Μιλούν κρεολέζικα. Ένα κράμα πορτογαλικών, γαλλικών, και αφρικανικών που παράγει περίεργες λέξεις όπως το Sodade. Στις περισσότερες γλώσσες παραμένει αμετάφραστο, στα Ελληνικά αποδόθηκε με τη λέξη «χαρμολύπη». Το τραγούδι «Sodade», εμπνέεται και «μιλά» για την απλή αλλά γεμάτη νόημα ζωή των ανθρώπων του Κάπο Βέρντε. Το 1993, από τη φωνή της Cesaria Evora έγινε παγκόσμια επιτυχία. Το άλμπουμ της ξυπόλυτης ντίβας “Miss Perfumado” σήμανε για τον τουρισμό της χώρας, ό,τι ο Ζορμπάς του Κακογιάννη για την Ελλάδα.

Ένας λαός με την αγνότητα και την αγριάδα της Μαύρης Ηπείρου ανάμικτη με τον αισθησιασμό και το ταμπεραμέντο του Μεσογειακού λαού.
Τα βράδυα, απολαμβάνουν πικ νικ στην παραλία. Κάποιοι κοιμούνται στην αμμουδιά αγκαλιά με τα παιδιά τους. Ξυπνούν, τρώνε πρωινό, χορεύουν και ο ήλιος καίει. Στους πάγκους στο δρόμο, μαγειρεύουν ντόπιους μεζέδες, τηγανητό χέλι, ψαράκια στα κάρβουνα. Δροσιζόμαστε με μια ολόφρεσκη καρύδα. Το νερό είναι δυσεύρετο.
Στο σπίτι της Σεζάρια, στην λεωφόρο Φερνάρντο Φερέιρα Φορτές, στο Μιντέλο, πέρασα πέντε από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου. Η Σεζάρια, ζωηρή, συνειδητά εγκάρδια και φιλόξενη με όσους περνούν ολημερίς το κατώφλι της. Δημοσιογράφοι, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, εικονολήπτες, θαυμαστές και φίλοι από όλον τον κόσμο. Αυτό που με συγκίνησε ήταν ότι αγαπούσε να βρίσκεται παρέα με το σκυλο της στην κουζίνα της, την φωλιά της φωλιάς της. Να μαγειρεύει στο μεγάλο τσουκάλι το πεντανόστιμο φαγητό, κατσούμπα. Το θρεπτικό πιάτο που έτρωγε μικρή, φτιαγμένο με φασόλια, καλαμπόκι, γλυκοπατάτα και μυρωδικά του νησιού, μοσχοβολά στο σπίτι της. Η Σεζάρια καλούσε όποιον βρισκόταν στο σπιτι, να καθίσει στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας της. Παιδιά και γέροι, φίλοι και γείτονες από όλο το νησί χτυπούν το κουδούνι. Η Σεζάρια κυκλοφορούσε με την ποδιά μες το σπίτι, και συνήθως κρατούσε μέσα στη χούφτα της ένα μάτσο χαρτονομίσματα. Ωστε να δίνει σε όποιον περάσει από το σπίτι της να της πουλήσει λίγα ψαράκια φρέσκα, ένα χειροποίητο μαντίλι, ενα σπιτικό απόσταγμα γκρογκ, λίγα λουλούδια, ή να ζητήσει ένα ποσό για να πληρώσει το ρεύμα του σπιτιού του.
Η Σεζάρια μεγάλωσε πάμφτωχη και μου διηγιόταν τις αναμνήσεις της όταν κυκλοφορούσε ξυπόλυτη στο λιμάνι. Εκεί της άρεσε να τραγουδά και εκεί ερωτεύτηκε έναν έλληνα καπετάνιο. Μου τα έλεγε καθώς πίναμε ένα ποτήρι γκρογκ, θαυμάζοντας την εγγονή της από το εσωτερικό πρεβάζι της κουζίνας, που χόρευε καποέιρα στην αυλή.
Στο κομοδίνο της, η Σεζέρια είχε μια μαυρόασπρη φωτογραφία του Χούλιο Ιγκλέσιας σε κορνίζα. Ήταν ο λατρεμένος της τραγουδιστής και με την φωνή του αποκοιμιόταν τα βράδυα γλυκά.
Καληνύχτα Σεζάρια …

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ CESARIA EVORA
ΜΕ ΤΗΝ CESARIA EVORA ORCHESTRA
SPECIAL GUEST: DULCE PONTES
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: NANCY VIEIRA, LUCIBELLA, GRACE EVORA, ELIDA ALMEIDA
ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00 ΚΑΙ ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 20.00 ΣΤΟ GAZI LIVE
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Δ ΖΩΝΗ ΟΡΘΙΩΝ: 30 ΕΥΡΩ, ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ 25 ΕΥΡΩ
Γ ΖΩΝΗ ΚΑΘΗΜΕΝΩΝ: 35 ΕΥΡΩ
Β ΖΩΝΗ ΚΑΘΗΜΕΝΩΝ: 40 ΕΥΡΩ
Α ΖΩΝΗ ΚΑΘΗΜΕΝΩΝ: 50 ΕΥΡΩ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 2111010050, www.viva.gr και σε όλο το δίκτυο συνεργατών της Viva





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα