Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

η ΤΕΧΝΗ, ο ΕΑΥΤΟΣ μου | Ομαδική εικαστική έκθεση στη Dépôt Αrt gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι | Εγκαίνια: Τρίτη 27 Μαρτίου (8 - 11:30μ.μ.) | Διάρκεια έως 20 Απριλίου



«η Τέχνη, ο Εαυτός μου»

Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018
ώρα 20:00 έως 23:30

 στην Dépôt Αrt gallery (Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι)

Η Dépôt Art gallery (Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι) εγκαινιάζει την
Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018

και ώρα 8 μ.μ. έως 11:30 μ.μ. την ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα :

«η Τέχνη, ο Εαυτός μου»

Η έκθεση διαρκεί από 27 Μαρτίου έως  20 Απριλίου 2018




Την έκθεση επιμελείται ο ιστορικός Τέχνης κι επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Βαφειάδης, ενώ για το concept, την  οργάνωση και την  επικοινωνία της έκθεσης την ευθύνη έχει ο Δημήτρης Λαζάρου.

69 σύγχρονοι εικαστικοί παρουσιάζουν έργα (μικρών διαστάσεων)  ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας, έχοντας σαν έμπνευση τα λόγια του Γάλλου λυρικού ποιητή Paul Verlaine: «Τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου».
Ο Paul Verlaine (Πολ Βερλαιν) χαρακτηρίζεται ως ένας καθαρά λυρικός ποιητής που σημάδεψε μια μετάβαση από το ρομαντισμό στο κίνημα του συμβολισμού, και διακρίνεται για τo μουσικό αποτέλεσμα της γραφής του, μέσα από τη χρήση αρκετών μυστικών της γαλλικής προσωδίας, όπως τις παρηχήσεις, τις συνηχήσεις και τους ανισοσύλλαβους στίχους.

Ο Δρ. Ιστορίας της Τέχνης  και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Βαφειάδης στο κείμενο του «Σχόλιο στον αφορισμό του Paul Verlaine: Τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου» σημειώνει:
«Είναι πλέον αποδεκτό, ότι κάθε προσπάθεια ορισμού τῆς Τέχνης έμελλε νὰ καταλήξει σε αποτυχία, σε τεχνοκριτικό φιάσκο, εφόσον η Τέχνη συνιστά φαινόμενο άμεσα εξαρτημένο από τον εκάστοτε τρόπο όρασης και ερμηνείας της «πραγματικότητας». Εάν αυτὸ που ονομάζουμε πραγματικότητα, με ό,τι αυτή περιλαμβάνει (Φύση, Οικονομία, Θρησκεία, Τεχνολογία κ.ά.), δεν είναι άλλο από μια ρητορική κατασκευή, από ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύστημα αξιολόγησης, ταξινόμησης, σημασιοδότησης, θεμελιωμένο στα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας, και όχι έξω από αυτήν, τότε η Τέχνη δεν μπορεί να ορισθεὶ ως ουσία, αλλά ώς προϊόν των απαιτήσεων των ιστορικά διαμορφωμένων (ηγετικών) συλλογικοτήτων. Άλλωστε, στην περίπτωση της Τέχνης, η ουσιοκρατική της αντικειμενικότητα δεν συνδέθηκε ποτέ με την υλικότητα, εγγενή στὸ καλλιτεχνικό έργο.
Είναι προφανές ότι η εν λόγω αντίληψη εμπίπτει στο χώρο της Φαινομενολογίας (τοῦ Maurice Merleau-Ponty), της νεομαρξιστικής Αποδόμησης (Σχολὴ της Φρανκφούρτης) και στο χώρο της Πολιτισμικής Κριτικής (Marcus-Fischer). Ωστόσο, η αμφισβήτηση της ουσιοκρατικής προσέγγισης της Τέχνης, ως υλικής έκφρασης κάποιας αντικειμενικής πραγματικότητας, η οποία υφίσταται ανεξάρτητα από την βούλησή μας και εξω από τα όρια της συνείδησής μας, αποτελεί πράξη αμφίσημη.
Τούτο διότι αν η Τέχνη, είναι παράγωγο των διαρκώς μεταβαλλόμενων αιτημάτων (ιδεολογικών, σημασιολογικών κ.ά.) μιας ιστορικά διαμορφωμένης συλλογικότητας - ή μάλλον του κυρίαρχου Λόγου της εξουσίας που διέπει την συλλογικότητα - τότε η υπόστασή της αντικειμενοποιείται με το συνδετικό υλικό των «δι-υποκειμενικών» αυτών αιτημάτων. Έτσι, η ύπαρξή της, το γεγονὸς της, συγκροτείται από τον εκάστοτε εξουσιαστικό τρόπο όρασης και σημασιοδότησης του κόσμου και των φαινομένων, χωρὶς αυτὸ, εννοείτε, να της προσδίδει ουσιοκρατική σταθερότητα. Είναι το συλλογικὸ προς τι που, στην περίπτωση αυτή, δίνει στην Τέχνη το αντικειμενικό της νόημα. Υπάρχει επειδή εκφράζει, Υπάρχει επειδή ερμηνεύει. Υπάρχει επειδή προπαγανδίζει. Αν τώρα η Τέχνη είναι προϊόν μιας ατομικότητας, περιχαρακωμένης στα δικά της αβέβαια νοηματοδοτικά όρια, ασύνδετης (θεωρητικά πάντα) μὲ τις κυρίαρχες συλλογικὲς ανάγκες, όπως απαιτεί η σύγχρονη, άκριτα φορμαλιστική, τεχνοκριτική, τότε το έργο τέχνης «στερείται» αντικειμενικής (βλ. δι-υποκειμενικής) υπόστασης και μετατρέπεται σε υλική έκφραση μιας συνείδησης αδιάστατης καὶ αχρονικής, εντέλει ανυπόστατης.
Είναι προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις αμφισβητείται το γεγονὸς του έργου Τέχνης ως ανεξάρτητου από την συνείδηση, συλλογική και μή. Κατά συνέπεια ο αφορισμὸς του λυρικού ποιητὴ Paul Verlaine (1844-1896), τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου, φαίνεται να υιοθετεί ομοίου λόγου θεώρηση. Εντούτοις, μαρτυρεί αμφιλογία, καθώς παραπέμπει σε δύο αρχαίες αντιλήψεις περί Αναπαράστασης, διόλου σύμφωνες μεταξύ τους. Σύμφωνα με την πρώτη αντίληψη, η Τέχνη θεωρείται πραγματωμένη στην ύλη αναφορά του Εαυτού, ως υλικὴ προβολή στην εξωτερικότητα μιας μη ορατής ουσίας, εντέλει ως (δι)έξοδος από τα τείχη της ατομικής συνειδητότητας. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλλιτεχνικό έργο συνιστά συμβολικό παράλληλο του Εαυτού με σχέση αναφοράς, ένα σημείο χωρίς αντικειμενική αλλά σχετική υπόσταση. Σύμφωνα με την δεύτερη - και αρχαιότερη - αντίληψη, η Τέχνη είναι ο Εαυτὸς, και δη απολύτως. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλλιτεχνικό έργο συνιστά παρουσία, δεν αναφέρεται στον Εαυτό, είναι ο Εαυτός. Κατά συνέπεια, το καλλιτεχνικό έργο αποβάλλει την αυθαιρεσία που είναι εγγενής στὴν σχέση σημαίνοντος και σημαινομένου και συνάμα καθίσταται αντικειμενικό.
Με αυτά ως δεδομένο, και στο πλαίσιο της συμβολιστικής σκέψης του Paul Verlaine, ο τελευταίος φαίνεται να συντάσσεται με την δεύτερη έννοια της καλλιτεχνικής αναπαράστασης ως δηλωτικής της αλήθειας του έργου Τέχνης. Προχωρεί όμως περαιτέρω, ταυτίζοντας το έργο Τέχνης με τον Εαυτό, ή μάλλον υποκαθιστώντας και μετατρέποντας τον Εαυτό ως το απόλυτο έργο Τέχνης, πλήρως ανεξάρτητου από την εκάστοτε χειραγωγούμενη συλλογικότητα. Και υπ’ αυτή την έννοια ο Γάλλος ποιητής φαίνεται να προλειαίνει τον δρόμο που έμελλε να οδηγήσει στον «Θάνατο της Τέχνης» και εν συνεχεία στην μεταμοντέρνα Κατάσταση – εγγενή στις παραλλαγές της Εννοιολογικής τέχνης - όχι όμως και στην χειραγώγηση της καλλιτεχνικής παραγωγής από τον «Κόσμο της Τέχνης», εφόσον ο τελευταίος δεν πράττει άλλο από το να παροχετεύει διαρκώς τον κυρίαρχο Λόγο εξουσίας.»
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί:
Ανδρέου Μαρία // Ανδρούτσος Γιώργος // Αντάρτη Άννα // Αντζουλίδης Αντώνης // Αντωνίου Έλενα // Αντωνόπουλος Γιάννης // Αποστόλου Μαρία // Αποστόλου Νίκος // Αργυρακοπούλου Μαρία // Βαρουξάκη Σαμέλη Ελένη // Βασιλάτου Μέρλιν Λίζα //Βαφειάδης Κωνσταντίνος // Βρετού Νινέτα // Γεωργουλάκου Παλίντα // Γκινάκη Αναστασία // Δαρλαμήτσος Γιάννης // Δήμος Τάσος // Διονυσοπούλου Ελισάβετ // Δρογώση Τάνια // Θεοδωρόπουλος Στάθης // Θωμάς Γεράσιμος // Ιωάννα Τ. // Καζάκη Ιωάννα // Καμπανάκης Λεωνίδας //  Κανέλλου Εβίτα // Καραμανλή Χριστίνα // Καρατζά Ελένη // Κευγάς Μιχάλης // Κοκκίνη Γεωργία // Κονταρούδης Χρήστος // Κοντογεώργος Βασίλης // Κουτσοσπύρου Μαρίνα // Evi Kirma // Κωνσταντίνου Πένυ // Λάτσιος Γρηγόρης // Λύτρας Σπύρος // Μαναβή Πένυ // Μαυρολέων Κατερίνα // Μηνά Κωσνταντίνα // Μιχαηλίδου Νίκη // Μιχαλοπούλου Σταυρούλα // Μουζακίτη Φιόνα //  Μπίγαλη Μάτα // Μπλιάτσου Γεωργία // Μπλούκου Βασιλική // Παγώνη Ειρήνη // Πανταζή Δέσποινα // Παπαδημητρίου Γιώργος // Παπαθανασίου Στυλιανή // Παπαλεξανδρή Άσπα // Παρτσινέβελος Γιώργος // Πάστρα Μαρία  // Πετροπούλου Ειρήνη // Πουλιάση Αικατερίνη // Ράπτη Νάντια // Ραχωβίτσα Νατάσσα // Ριμπατσιού Κατερίνα //  Σαμουηλίδου Βίκυ // Σεζένια Αφροδίτη // Σορούλα Κατερίνα // Σταύρου Σοφία // Σοφιανέσα Πανδώρα // Τζαλαλής Κωνσταντίνος // Τζομάκας Γιάννης // Τουλιάτου Κερασιά // Τσακίρης Γιώργος // Χατζή Κατερίνα // Χορταριά Κατερίνα // Χρυσανθόπουλος Αριστείδης


ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Επιμέλεια & κείμενα έκθεσης: :  Κωνσταντίνος Βαφειάδης

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου – email: repdla@hotmail.com

Γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Καστανάκης
Επιμέλεια video έκθεσης: Τάσος Πέτσας
Η instrumental σύνθεση «This life of mine», που συνοδεύει μουσικά το video της έκθεσης είναι του δημιουργού Τάσου Πέτσα.
Μεταφράσεις στα Αγγλικά: Μαρία Συρρή

Εγκαίνια: Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018, ώρα 20:00 – 23:30

Διάρκεια έκθεσης: 27 Μαρτίου έως 20 Απριλίου 2018


Dépôt Art gallery
Νεοφύτου Βάμβα 5
106 74 Κολωνάκι Αθήνα
Τηλ επικοινωνίας: 210 3648174
e-mail:info@depotgallery.gr
Facebook:depotgallery.gr
Web site:www.depotgallery.gr


Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 14:00 – 20:00
                            Σάββατο 11:00 –15:00
                            Κυριακή κλειστά
                            Δευτέρα κατόπιν ραντεβού

Λόγω της περιόδου του Πάσχα, η gallery θα παραμείνει κλειστή 5 έως 11 Απριλίου. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα